Rdzeniowy zanik mięśni (SMA)
Rdzeniowy zanik mięśni to choroba, o której wielu Polaków dowiedziało się przy okazji zbiórek pieniędzy organizowanych przez zdesperowanych rodziców na „najdroższy lek świata”.
Otyłość brzuszna, nazywana też otyłością trzewną, centralną, wisceralną lub otyłością typu jabłko może doprowadzić do poważnych kłopotów ze zdrowiem i niekorzystnie wpływa na jakość życia. Tkanka tłuszczowa, która zbiera się na brzuchu jest bardziej niebezpieczna, niż ta skupiająca się w innych partiach ciała, np. na udach lub pośladkach.
Otyłość jest chorobą. Osobom chorym na otyłość żyje się trudniej. Częściej zapadają na inne, równie ciężkie schorzenia, mają wady postawy, mogą mieć zaburzenia emocjonalne. Statystyki wskazują, że z roku na rok zwiększa się liczba osób z otyłością, a 30 proc. z nich ma otyłość brzuszną. Epidemiologicznie sytuacja jest alarmowa, bo otyłość osiągnęła już rozmiary pandemii. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) szacuje, że 1,9 miliarda osób cierpi z powodu nadwagi, a 650 milionów osób jest otyłych. Nadwaga i otyłość są przyczyną śmierci 4 milionów ludzi na świecie każdego roku.
Czym jest otyłość brzuszna?
Spośród wszystkich typów otyłości, otyłość brzuszna jest jedną z najgorszych dla naszego organizmu. Prawie zawsze prowadzi do zaburzeń przemiany materii oraz zaburzeń gospodarki lipidowej, cukrzycy, nadciśnienia tętniczego, które tworzą zespół metaboliczny. Zlokalizowana na brzuchu tkanka tłuszczowa zwiększa ryzyko powikłań chorób krążenia, prowadzi do zawałów serca oraz do udaru mózgu. W tym typie otyłości, tkanka tłuszczowa gromadzi się nie tylko pod skórą, ale również w narządach wewnętrznych – w mięśniach szkieletowych, sercu, trzustce, wątrobie. Otłuszczenie narządów wewnętrznych pogarsza ich pracę. Zwiększa ryzyko nowotworu jelita grubego, nowotworu trzustki i nowotworu prostaty. Nadmiarowa tkanka tłuszczowa umiejscowiona na brzuchu staje się aktywnym narządem wydzielania wewnętrznego. Nadmiar wolnych kwasów tłuszczowych prowadzi do wzrostu produkcji insuliny oraz substancji zapalnych i enzymów przyczyniających się do nadciśnienia tętniczego. Otyłości brzusznej często towarzyszy cukrzyca typu 2, której powodem jest zaburzenie przemiany tłuszczów. Glukoza nie wnika do komórek, aby dostarczyć im energii. Dzieje się tak z powodu braku insuliny, której otłuszczona trzustka nie jest w stanie produkować
wystarczająco. To powoduje, że cukier zamiast wnikać do komórek pozostaje we krwi. Przez zaburzoną gospodarkę lipidową, zwiększa się ryzyko miażdżycy i chorób układu krążenia. Odkładający się w naczyniach krwionośnych cholesterol, rozwija chorobę niedokrwienną serca oraz zmniejsza wydolność mózgu. Do zawału serca dochodzi, gdy blaszka miażdżycowa zamknie przepływ naczynia w sercu, z kolei niedrożność jednej z tętnic dochodzących do mózgu, prowadzi do udaru. Przez zmiany miażdżycowe może dojść do uszkodzenia wielu organów – zmiany toczą się w całym organizmie. Nadmiar tkanki tłuszczowej w narządach wewnętrznych, zmiany miażdżycowe w tętnicach, to powody dlaczego przez naczynia krwionośne musi płynąć więcej krwi i pod większym ciśnieniem. Tłuszcz odłożony na brzuchu wpływa na zwiększenie krzepliwości krwi i tworzenie się zakrzepów. Wraz ze wzrostem wagi rośnie zapotrzebowanie organizmu na tlen, zwiększa się więc objętość tłoczonej przez serce krwi, co prowadzi do przerostu lewej komory serca. Otłuszczenie serca dodatkowo upośledza jego pracę.
Jak zdiagnozować otyłość brzuszną?
Przyjęło się, że jeśli obwód w talii w przypadku kobiet mieści się między 80-87 cm, a u mężczyzn 90-94 cm, mamy do czynienia z nadwagą. Natomiast, gdy jest równy lub przekroczy 88 cm, a u mężczyzn 94 cm, występuje otyłość brzuszna. Innym wskaźnikiem pozwalającym określić otyłość brzuszną jest WHR (z angielskiego Waist-Hip Ratio). Pozwala on określić rozmieszczenie tkanki tłuszczowej, poprzez podzielenie obwodu mierzonego w pasie przez obwód bioder. Wartość wskaźnika WHR większa niż 1.0 w przypadku mężczyzn i 0,85 u kobiet mówi o otyłości brzusznej. Uważa się również, że kolejny wskaźnik – BMI (z angielskiego Body Mass Index), nie jest pomocny w diagnozowaniu otyłości brzusznej, ponieważ nie wskazuje lokalizacji tkanki tłuszczowej. Często występuje sytuacja, w której BMI jest w normie, ale otyłość brzuszna już występuje.
Jakie są najczęstsze przyczyny otyłości brzusznej?
Otyłość brzuszna – zasady dotyczące diety
Należy pamiętać o kilku zasadach dotyczących diety przy otyłości brzusznej:
Najważniejsze jest jednak dostarczanie z pożywieniem odpowiedniej ilości błonnika (co najmniej 400 g jarzyn i owoców dziennie) wspomagającego działanie ochronne na błonę śluzową jelita grubego i na metabolizm ogólnoustrojowy. Zabezpiecza to przed rozwojem otyłości brzusznej i chorób metabolicznych.
Dowiedz się więcej!
Warto śledzić działalność organizacji pacjenckich, które często dostarczają chorym wielu informacji i porad. Fundacja Dobro Powraca otacza opieką także chorych na otyłość brzuszną. Na stronie internetowej fundacji można znaleźć wiele informacji o chorobie. A jeżeli pacjent napotka problemy finansowe w procesie leczenia, to organizacja pomaga mierzyć się z wydatkami. Pamiętajmy, że jest to choroba przewlekła, więc również wydatki związane z leczeniem i rehabilitacją będą przewlekłe.
Rdzeniowy zanik mięśni to choroba, o której wielu Polaków dowiedziało się przy okazji zbiórek pieniędzy organizowanych przez zdesperowanych rodziców na „najdroższy lek świata”.
Choroby układu oddechowego są jednymi z najczęściej występujących chorób. Ze względu na bardzo ważną rolę układu oddechowego, jego wpływu na inne układy i narządy w organizmie, konsekwencje chorób układu oddechowego mogą poważnie zagrażać zdrowiu i życiu.
Niepełnosprawność może dotknąć każdego człowieka. Kiedy myślimy o niepełnosprawności, często kojarzy się nam ona z wrodzoną chorobą. Ale przecież każdy człowiek na dowolnym etapie swojego życia może doznać nieszczęśliwego wypadku, który spowoduje, że przez jakiś czas lub na stałe stanie się osobą z niepełnosprawnością.