Stwardnienie rozsiane jest najczęstszą chorobą ośrodkowego układu nerwowego, czyli mózgu i rdzenia kręgowego. Jest to choroba autoagresywna. Oznacza to, że w jej przebiegu organizm zwraca się przeciwko komórkom w swoim własnym ciele.
Pani Anna (lat 42) opowiada: „Ból brzucha towarzyszył mi od kiedy pamiętam. Wszystko zaczęło się tuż po pierwszej miesiączce. Boli, bo ma boleć, bo taka moja uroda usłyszałam po raz pierwszy od lekarza jako 15-letnie jeszcze dziewczyna.
Co łączy Napoleona Bonaparte, Mozarta, Piotra Wielkiego, Kurta Cobaina (wokalistę kultowej Nirvany)i Matthew Howarda (najlepszego bramkarza Mundialu 2014)? Każda z tych osób z pewnością odcisnęła swój piętno na jakiejś dziedzinie życia społecznego – sportowego, muzycznego czy politycznego. I każda z tych osób to jedna z wielu twarzy zespołu Tourette’a.
Zespół wad wrodzonych, jakim jest zespół Downa, to choroba powodowana nieprawidłową liczbą chromosomów. Oficjalna nazwa medyczna to Trisomia chromosomu 21.
Zespól Dravet (SMEI - severe myoclonic epilepsy of infancy) to padaczka miokloniczna dotykająca niemowlęta. SMEI klasyfikowane jest do grupy ciężkich odmian epilepsji.
Stwardnienie rozsiane (SM) jest chorobą centralnego układu nerwowego, czyli mózgu i rdzenia kręgowego. W ostatnich latach dużo częściej mówi się o niej w przestrzeni publicznej, a coraz więcej znanych osób, aktorów i celebrytów, otwarcie opowiada o swojej diagnozie i chorowaniu.
Diagnoza stwardnienia rozsianego jest ciężkim momentem w życiu każdego człowieka. Pojawia się wiele pytań, wątpliwości i dylematów. Jeszcze dekadę temu niewiele mówiło się o stwardnieniu rozsianym w przestrzeni społecznej.
Stwardnienie rozsiane to neurologiczna i zapalna choroba o podłożu autoimmunologicznym. SM nie jest schorzeniem śmiertelnym, ale na stan aktualnej wiedzy medycznej pozostaje nieuleczalne. Niestety, kiedy już zachorujemy na tą chorobę, będzie nam towarzyszyć do końca życia. Niesie to ze sobą wiele wyzwań związanych z przewlekłym chorowaniem, jak wieloletnie stosowanie leczenia objawowego czy modyfikującego przebieg schorzenia, zmiana stylu życia, zaangażowanie multidyscyplinarnego zespołu medycznego w opiekę nad pacjentem chorym na stwardnienie rozsiane.
Stwardnienie rozsiane kojarzone jest zazwyczaj z chorobą tak zwanych „młodych dorosłych", czyli osób pomiędzy 20 a 40 rokiem życia. W tym okresie bowiem przypada szczyt zachorowań. Tymczasem na stwardnienie rozsiane chorują również dzieci. Co prawda dużo rzadziej niż osoby dorosłe, ale niestety SM dotyczy również najmłodszych oraz młodzieży do 18 roku życia.
Na stwardnienie rozsiane (SM) choruje w Polsce około 45 tysięcy osób, a na całym świecie 2,5 miliona. Jest to zatem schorzenie dość rzadko występujące. Natomiast dla społeczności pacjentów i lekarzy pozostaje tajemnicze.
Stwardnienie rozsiane (SM) pozostaje na stan aktualnej wiedzy medycznej chorobą nieuleczalną. Jeżeli już zachorujemy, będziemy mierzyć się z tym schorzeniem do końca życia.
Stwardnienie rozsiane to choroba autoagresywną, która ma charakter postępujący i może doprowadzić do poważnej niesprawności. Jej przyczyny nie są do końca wyjaśnione. W przebiegu SM układ odpornościowy człowieka, który powinien chronić przed bakteriami lub wirusami, atakuje osłonki nerwów w mózgu i rdzeniu kręgowym. W efekcie uszkodzenia osłonki nerwowej (mieliny) przewodzenie impulsów nerwowych zostaje zaburzone. Powoduje to wystąpienie licznych objawów.
