Zenon Miszewski – autor opowiadań, felietonów i powieści

Skończyłem Technikum Budowy Okrętów i przez 10 lat pracowałem w Stoczni Ustka, ale jednocześnie grałem w kolejnych kilku zespołach muzycznych: „Komiks”, „Grupa Prezesa”, „Fair Play”.

Jestem muzykiem samoukiem, jednak też uczęszczałem do szkoły muzycznej w Słupsku, jednak stwardnienie rozsiane – SM przerwało naukę… Od 1980 roku czar muzykowania i pracy zawodowej przestawał być faktem. Stawałem się zagubionym inwalidą… Pogniewałem się na cały świat a moje pasje ginęły przesłonięte mrokiem choroby.

Zachowałem rozsądek jedynie dzięki żonie Zenobii, z którą mamy dwoje dzieci, teraz już pełnoletnich – Karolinę i Łukasza.

Długie piętnaście lat pogrążania się w chorobie zamykało mnie w próżni niebytu. Szpital, sterydy i postępujący Sm… Przełomem okazało się poznanie innych metod leczenia niż medycyna konwencjonalna. Poznałem terapeutów, którzy pomogli mi spojrzeć na życie  inaczej. Z oporami, ale słuchałem, co mają do powiedzenia. Zaciskająca się spirala zatracenia w żalu jakby się rozluźniała a ja w powolny sposób odzyskiwałem rozsądek. Cztery lata myślenia po nowemu i zastosowaniu nowych metod leczenia przywróciło równowagę zdroworozsądkową. Odzyskałem spokój wewnętrzny a powstrzymanie choroby się urealniało. Zacząłem pisać…

Po roku dwutysięcznym napisałem pierwsze opowiadanie „Dwie sosny”, w którym pochylam się nad „cudem”, jakim jest empatia, zrozumienie i radość życia. Tekst „Dwie sosny”, to opowiadanie o mojej rehabilitacji i powrocie po latach do ćwiczeń kulturystycznych, tym opowiadaniem zdobyłem I nagrodę w konkursie literackim organizowanym przez Fundację Arka Bydgoszcz.

Można powiedzieć, że zacząłem pisać od czasu, kiedy zachorował na SM (stwardnienie rozsiane) – gwoli ścisłości zaczęło się to 18 lat później…  Proza zassała mnie i stała się moją pasją. Na początku pisanie było tylko zainteresowaniem i swego rodzaju rehabilitacją, teraz jednak nie potrafię bez niego żyć.
Choroba wyostrzyła mi zmysł obserwacji. Pozwoliła też nabrać dystansu do siebie i otoczenia. A autoironia, której daję upust w swoich tekstach, pozwala mi śmiać się z samego siebie i kpić z niepowodzeń. Felietony i opowiadania ukazały się w publikacjach Fundacji Arka Bydgoszcz. A „Dwie sosny” wydałem w zbiorze opowiadań „Baby, ach te baby”. Napisałem też powieść „Dlaczego tak?”, oraz „47”. A najnowszą moją publikacją jest powieść „Zaraza”. Książki napisane przeze mnie można kupić w Empiku a również wchodząc na stronę „mojego” wydawnictwa „wydać książkę” – wyczerpane.Pl

W szufladzie czeka na wydanie druga część powieści „Dlaczego tak?” pt. „ Nie pytaj, dlaczego?”.