Nazywam się Anna Paliga w Dniu Kobiet 08.03.2008r. potwierdzono u mnie diagnozę Stwardnienie Rozsiane. To nieuleczalna i przewlekła choroba. Studiowałam Pedagogikę – praca socjalna. Musiałam przeorganizować i dostosować moje życiowe plany do nowych ograniczeń.

Cześć. Mam na imię Kasia. Mam 33 lata. Mieszkam w Białymstoku. Od 16. roku życia choruję na stwardnienie rozsiane. Jak sobie z tym radzę? Najlepiej jak potrafię, choć wychodzi różnie. Plany na życie? Nie mam ich. Jeden rok to okres, do którego mogę się odnieść, myśląc o czymś takim jak „plany”.

Magdalena Maciejewska: ekonomistka z zawodu, społecznik z zamiłowania, lokalna patriotka zakochana w swoim mieście. W 2019 roku zdiagnozowano u mnie stwardnienie rozsiane.

Nazywam się Sławomir Krzysiak pochodzę z Lublina. Z chorobą zmagam się od 2002r. Wszystko zaczęło się w wieku 31 lat od nie trzymania równowagi oraz od sztywności nóg.

Nazywam się Joanna Kalinowska, mam 41 lat, mieszkam z rodziną w Warszawie. Dzień wypełnia mi praca oraz opieka nad synem. Diagnozę "stwardnienie rozsiane" usłyszałam w listopadzie 2013 roku, choć objawy występowały już wcześniej.
Wiadomość o tym, że choruję, spadła na mnie jak grom z jasnego nieba.

Cześć nazywam się Ewelina. Uwielbiam góry i piesze wędrówki.
Jestem szalona, zwariowana, ambitna, roztrzepana, zapominalska, uparta....mogę wyliczać w nieskończoność. Z diagnozą od ponad 6 lat każdego dnia staram się wstawać z łóżka z pozytywnym nastawieniem.

Nazywam się Sławomir Dąbrowski . Mam 55 lat . Mam stwardnienie rozsiane postać pierwotnie postępująca.

Cześć:) jestem Paulina i choruję na Stwardnienie Rozsiane. Jest to choroba na ten moment nie wyleczalna , przez którą człowiek nie funkcjonuje tak jak powinien, mimo że po niektórych chorych może tego nie widać. Tutaj naukowy opis : [Stwardnienie rozsiane (łac. sclerosis multiplex, SM) – przewlekła, zapalna, demielinizacyjna choroba ośrodkowego układu nerwowego, w której dochodzi do wieloogniskowego uszkodzenia (demielinizacji i rozpadu aksonów) tkanki nerwowej], w moim odczuciu wygląda to mniej więcej tak: problemy z równowagą, dziwne niekontrolowane ruchy czasami, to przez uszkodzoną osłonkę mielinową

Nazywam się Anna Czarniecka i w 2012 roku, gdy miałam 39 lat zdiagnozowano u mnie wtórnie postępującą odmianę stwardnienia rozsianego. Od 2013 roku poruszam się na wózku inwalidzkim. Choroba odebrała mi sprawność nóg i rąk, sprawiła również, że nie mogę pracować, a do wykonania codziennych, podstawowych czynności potrzebuję pomocy drugiej osoby.