Rehabilitacja potrzebna .Bez niej trudno byłoby żyć. Więc proszę 1,5% podaruj mi . Bo jak nazwa fundacji sami wiecie.

Na stwardnienie rozsiane choruje od ponad 40. Mam postać rzutowo-remisyjną. Od kilku lat w domu poruszam się przy pomocy chodzika a na ulicy na wózku inwalidzkim .
Mieszkam sama więc muszę jakoś sobie radzić a jedynym sposobem na to jest rehabilitacja.

Witam Wszystkich. Choroba nie wybiera a jednak stwardnienie rozsiane wybrało mnie a zaczęło się od gwałtownego pogorszenia wzroku. Mimo przeciwnościom losu jestem pozytywnie nastawiony do świata i ludzi.

Nazywam się Izabela Długosz. Mam 46 lat. Od 20 lat choruje na stwardnienie rozsiane - SM. Choroba odebrała mi nogi, od 2015 roku poruszam się na wózku inwalidzkim. Obecnie walczę o sprawne ręce, które uniemożliwiają mi samodzielne poruszanie się na wózku, pisanie, jedzenie. Na co dzień potrzebuje pomocy w niemalże każdej czynności Na co dzień opiekują się mną 20 letni syn i 68 letnia mama. Zawsze mogę liczyć także na swoich przyjaciół.

Piszę w imieniu mojej chorej na SM siostry Kamili, ponieważ ona nie jest w stanie już tego zrobić sama. Jest więźniem we własnym ciele. Walczy dla 14-letniej córki.

Cześć Wszystkim! Mam 24 lata, od 2,5 roku jestem "zaprzyjaźniona" z chorobą o nazwie stwardnienie rozsiane. Tak naprawdę jest to walka z czasem...

Stwardnienie rozsiane to nieuleczalna i przewlekła choroba. Leki, rehabilitacja, badania, potrzebny sprzęt pochłaniają wysokie koszty. Chorzy mierzą się nie tylko z trudną diagnozą, która wpływa na całe ich życie, ale także z bardzo kosztowną terapią i leczeniem. Dlatego proszę o Twoje wsparcie na konto fundacji

jestem chora na stwardnienie rozsiane ponad 20 lat , mam męża i dwóch synów , lubię czytać książki - kryminały , thrillery , oglądać transmisje sportowe - piłka nożna w szczególności , grać w gry online .

Co Cię nie zabije to Cię wzmocni