Mam na imię Ignacy. Ur. 2016. Niepełnosprawność: zaburzenia funkcji organizmu - spektrum autyzmu.

Nazywam się Marianna Czerniewska. Zwracam się do Państwa z prośbą o wsparcie finansowe w formie 1,5% podatku, bądź też o wpłatę dowolnej darowizny.
Choruję od ponad 20-tu lat na Stwardnienie Rozsiane. Choroba postępuje, leczenie i rehabilitacja jest kosztowna, bez niej mój stan pogarsza się. Jestem rehabilitowana, ale największy efekt dają wyjazdy na turnusy rehabilitacyjne. Mam wiele wewnętrznych sił, dużo sama nad sobą pracuję. Staram się utrzymać sprawność, która mi pozostała, ale to nie wystarcza. Potrzebna jest Mi specjalistyczna kompleksowa rehabilitacja, co w mojej sytuacji jest trudne, gdyż utrzymuję się z niskiej emerytury.

Dzień dobry. Nazywam się Paulina Nalewajek, na stwardnienie rozsiane zachorowałam mając 15 lat. Z diagnozą zakończyło się życie zdrowej mnie. Potem tylko rzut choroby za rzutem. Ledwo udało mi się skończyć szkołę policealną i zacząć staż w ukochanej aptece...i na tym koniec. Pracodawcy zrezygnowali ze mnie i nie przedłużyli mi umowy ;-( Mój świat legł w gruzach .

W czerwcu 2017-ego roku dostałem udaru na środku ulicy. Od tego czasu mam problemy z ciśnieniem, wzrokiem, poruszaniem się, pamięcią i koncentracją. Leczenie stale pochłania środki z mojej skromnej emerytury, ponieważ NFZ odpowiada na moje potrzeby w niewielkim procencie. Możesz mi pomóc w walce z zagrażającej mojemu życiu i zdrowiu chorobie.

Nazywam się Katarzyna Janczewska-Arčon. W wieku 36 lat zachorowałam na cukrzycę typu 1. Mam też kilka innych chorób autoimmunologicznych. Cukrzyca mocno skomplikowała moje dość aktywne życie.

Mam na imię Ilona Górska. Szczęśliwa mama i żona. Pierwsze objawy choroby od 2016 roku. Nasilenie objawów w postaci niedowładu lewostronnego po urodzeniu syna Mikołaja w 2018 r. Po wielu pobytach w szpitalach i klinikach w 2023 roku w wieku 44 lat diagnoza stwardnienie rozsiane pierwotnie postępujące.

W wieku 29 lat usłyszałam diagnozę, która wywróciła moje dotychczasowe życie do góry nogami. Nigdy nie ma „dobrego czasu” by zachorować na stwardnienie rozsiane, ale teraz to był naprawdę kiepski moment… Bardzo dziękuję za pomoc w opłaceniu rachunków za leki, badania czy fizjoterapię, które umożliwią mi funkcjonowanie w jak najlepszym stanie. Jest jak jest, ale nie poddam się! Mam tu jeszcze dużo dobrego do zrobienia!

Nazywam się Maria Sidlar, udar przeszlam w wieku 50 lat, czyli juz 30 lat temu - w 1993 roku. W wyniku udaru, pomimo natychmiastowo rozpoczetej rehabilitacji, uleglam paraliżowi prawostronnemu.

Zachorowałam na SM mając 23 lata, był to dla mnie ogromy cios, także finansowy. Dzięki Państwa wsparciu mogę normalnie funkcjonować, pracować i być mamą dla mojej córeczki. Dziękuję za pomoc!