Cześć, mam na imię Ewelina i mam 38 lat . Choruję na stwardnienie rozsiane . Lekarze zbagatelizowali moje objawy, co doprowadziło do ok 20 zmian demielinizacyjnych.

Cześć, mam na imię Pola i zmagam się z napadami padaczkowymi, niestety skutkiem tego jest mocno zastopowany rozwój.

Jestem Ania i mam 16 lat. Choruję na pierwotną dyskinezę rzęsek oraz mykobakteriozę. Lubie czytać i grać w tenisa ziemnego.

Mam na imię Katarzyna, choruję na stwardnienie rozsiane o postaci pierwotnie postępującej. Choroba uniemożliwia mi korzystanie w pełni z życia.

Cześć, jestem Julcia. Mam 4 latka. Choruję na młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów.

Cześć, mam na imię Ewelina, jestem mamą dwóch cudownych psotników, żoną i studentką psychologii – z pasji, z ciekawości drugiego człowieka i z potrzeby niesienia wsparcia. Od kilku lat towarzyszy mi stwardnienie rozsiane – choroba, której często nie widać, a która potrafiła zatrzymać mnie zawodowo na trzy lata i przewartościować wiele spraw, ucząc pokory wobec życia i własnych ograniczeń. To trochę jak góra lodowa – na powierzchni widać czubek odbijający światło uśmiechu i codzienności, a pod spodem kryje się ciężar bólu, zawrotów głowy, bezsennych nocy, braku sił na pokonaniu kilku metrów i chwil bezsilności, mimo których każdego dnia wybieram wdzięczność, nadzieję i działanie (bo warto!).

Mam na imię Rafał i mam 50 lat. Udar odebrał mi sprawność i mowę. Każdego dnia walczę, by być samodzielnym.

Mam na imię Jola i jestem podopieczną Fundacji Dobro Powraca. Ze stwardnieniem rozsianym żyję od 2001 roku, a diagnozę usłyszałam w 2010. Każdy dzień to dla mnie walka o sprawność i niezależność.

Nazywam się Justyna ,mam 40 lat. W 2002 roku zdiagnozowano u mnie stwardnienie rozsiane.