Mam 40 lat, a od 7 żyję z diagnozą pierwotnie postępującą stwardnienia rozsianego (SM). Poruszam się na wózku. Moim największym marzeniem jest pozostanie jak najbardziej samodzielnym. Do tego niezbędna jest rehabilitacja, która pochłania duże koszty. Będę wdzięczny za każdą pomoc.

Nazywam się Izabela Dzieniszewska.Mam 47 lat i mieszkam w Zabrzu.Diagnozę SM otrzymałam 2005r.

Od kilku lat walczę ze schorzeniem neurologicznym, które zostało zdiagnozowane jako stwardnienie rozsiane – postać pierwotnie postępująca. Choroba postępuje bardzo szybko; jej następstwem jest częściowy niedowład kończyn dolnych – poruszam się z trudem o kulach. Z uwagi na postać pierwotnie postępującą nie przysługuje mi żadne leczenie, pozostaje mi wyłącznie rehabilitacja. Oprócz rehabilitacji niezbędny jest także sprzęt ortopedyczny, pomocniczy ułatwiający poruszanie się.

Mam 42 lata i jestem mamą dwóch wspaniałych córek.

Witaj, mam na imię Sylwia. W 2021 roku zdiagnozowano u mnie SM, chociaż objawy występowały już wcześniej. Mam zdiagnozowaną także chorobę afektywną dwubiegunową i osobowość typu borderline.

Cześć nazywam się Kinga jestem mamą 7latka. Stwardnienie rozsiane zdiagnozowano i mnie w 2012r.

Nazywam się Justyna. Bardzo chcę znów chodzić. Przeczytaj moją historię.

Cześć, jestem Agata,mam 35 lat, w dzieciństwie przeszłam chorobę nowotworową w wyniku której usunęli nerkę i część pęcherza i podczas jednej z operacji zostałam zakażona WZW typu B,jestem nosicielką. Posiadam również wiele innych chorób współistniejących, udokumentowanych. Próbowałam pracować w różnych zawodach,każda z nich kończyła się na zwolnieniu, większości umowy nigdy nie wykorzystałam. Nawet starając się o rentę, ZUS odmówił,cudownie uzdrowił, mimo tego że stan zdrowia cały czas się pogarsza.

Choruje na Stwardnienie rozsiane. Zwracam się z prośbą o przekazanie 1,5% podatku, który pozwoli mi poprzez rehabilitacje hamować rozwój choroby.